عشق به رنگ گیلاس

خرمن زلف من کجا ؟ شاخه یاسمن کجا ؟ قهر ز من چه می کنی ٬ بهر تو همچو من کجا ؟ صحبت باغ را مکن پیش بهشت روی من سبزه ی عارضم کجا ؟ خرّمی چمن کجا ؟ لاله و من چه نسبتی ؟ ساغر او ز می تهی ساق فریب زن کجا ؟ ساقی سیمتن کجا ؟ غنچه دهان بسته یی ٬ پیش لب شکفته ام گرمی بوسه ام کجا ؟ سردی آن دهن کجا ؟ نرگس و دیدگان من ؟ وای از این ستمگری در نگهم ترانه ها ٬ در نگهش سخن کجا ؟ بر سر و سینه ام مکش دست که خسته می شود! نرمی پیکرم کجا ؟ خرمن نسترن کجا ؟ این همه هیچ ٬ بهر تو ٬ یار ز خود گذشته یی دوستی ِ تو خواسته ٬ دشمن خویشتن کجا؟ می روی و خطاست این ٬ شیوه ی نابجاست این قهر ز من چه می کنی ؟ بهر تو همچو من کجا ؟ عشق به رنگ گیلاس...

گفتا که می بوسم تو را، گفتم تمنا می کنم                                 گفتا اگر بیند کسی، گفتم که حاشا می کنم گفتا ز بخت بد اگر، ناگه رقیب آید ز در                                  گفتم که با افسونگری، او را ز سر وا می کنم گفتا که تلخی های می گر نا گوار افتد مرا                                  گفتم که با نوش لبم، آنرا گوارا می کنم گفتا چه می بینی بگو، در چشم چون آیینه ام                                  گفتم که من خود را در آن عریان تماشا می کنم گفتا که از بی طاقتی دل قصد یغما می کند                                  گفتم که با یغما گران باری مدارا می کنم گفتا که پیوند تو را با نقد هستی می خر عشق به رنگ گیلاس...

  یارب مرا یاری بده تا خوب آزارش کنم هجرش دهم، زجرش دهم ،خوارش کنم ،زارش کنم از بوسه های آتشین ، وز خنده های دل نشین صد شعله در جانش زنم،صد فتنه در کارش کنم در پیش چشمش ساغری گیرم ز دست دلبری از رشک آزارش دهم ،از غصه بیمارش کنم بذری به پایش افکنم ،گویم خداوندش منم چون بنده در سودای زر،کالای بازارش کنم گوید بیفزا مهر خود،گویم بکاهم مهر خود گوید که کمتر کن جفا ، گویم که بسیارش کنم هر شامگه در خانه ای،چابکتر از پروانه ای رقصم بر بیگانه ای ، وز خویش بیزارش کنم چون بینم آن شیدای من فارغ شد از سودای من منزل کنم در کوی او ، باشد که دیدارش کنم گیسوی خود افشان کنم،جادوی خود گریان کنم با گونه گون سوگنده عشق به رنگ گیلاس...